Heb ik mijn hond "goed" opgevoed?

Ik zit de laatste tijd een beetje te twijfelen. Heb ik Joey (mijn oudste border) wel op een goede manier opgevoed?

Om jullie duidelijkheid te geven komt er nu een heel lang verhaal (dus ik hoop dat het posten goed gaat want wil het niet opnieuw moeten typen).

Joey
Mijn moeder wilde al jaren een tweede hond en twijfelde tussen teckel en border collie. We hadden al een kruisinkje dat oud begon te worden (toen 8 of 9 jaar oud). Mijn vader was fel tegen, maar zei uiteindelijk: okeej maar dan wel een BORDER! Zo kwam het dat we in 2006 via Marktplaats bij een boer voor 200 euro een bordertje hebben gehaald. Ik was toen 15. De pups zaten in een schuur, maar hadden heel veel ruimte en liepen overdag veel los op het terrein, ook hebben ze tijd binnenshuis door gebracht en zagen ze er verder goed verzorgd uit (alleen wat stoffig). Toch kon je aan Joey merken dat hij veel gemist had. Hoewel hij niet bang was aangelegd was hij wel heel eenkennig en niet zo op mensen gericht. Nieuwe dingen waren wel eventjes eng maar daar zette hij zich snel overheen. Ik heb toen veel boeken en papier materiaal gelezen. Mijn moeder had zich al goed verdiept maar ik zou de cursussen lopen en ben dus veel gaan lezen. Bij dat materiaal zat ook het papierwerk dat de instructeurs bij de KVVP krijgen, wat vooral gaat over de "black box theory".

De eerste maanden
Het ging SUPER goed. Joey kon los, liep braaf mee, kwam als je hem riep (zelfs als hij aan het spelen was). Op dagen dat hij lang alleen thuis moest zijn ging hij naar een hele goede kennis (woonde in de zelfde straat), zij had 2 goldens en gaf les op de KVVP. Joey was heel braaf, totdat de omgeving vertrouwd werd. Vanaf dat moment had Joey oordoppen en oogkleppen. Hij luisterde NIET. Koekjes, speeltjes of gek doen het maakte allemaal niks uit. Aan de riem was hij super braaf, hij liep netjes mee, volgde voor snoepjes, keek niet om naar fietsers, deed alle oefeningen van de cursus heel braaf. Maar als Joey los liep, dan was hij weg.

Rothond
Begrijp me niet verkeerd, niemand heeft er ook maar een moment aan gedacht om Joey weg te doen of wat dan ook. Maar er is regelmatig behoorlijk geklaagd, en niet alleen door ons. Naarmate hij ouder werd (rond 9 maanden), werd hij steeds vervelender. Joey is slim, dat zijn alle borders natuurlijk maar Joey gebruikte al zijn intelligentie net zo makkelijk tegen je. Hij is een geboren drijven, en drijft op ALLES. We hadden waar we toen woonden een prachtig park, met een MEGA groot grasveld. Het werd alleen wel aan 2 kanten afgesloten d.m.v een fietspad. IEDERE fietser is achterna gezeten, het zelfde geld voor: joggers, kinderen op een step, skaters, scooters, brommers, en grasmaaiers. Je kunt je voorstellen dat dat niet alleen vervelend is voor het "schaap" maar ook voor mij als baasje. Om nog maar niet te beginnen over de veiligheid van de hond. Joey is naast slim ook super snel. Ik ken (tot op de dag van vandaag) geen border die hem er uit heeft gerend. Er zijn er wel die even snel zijn als hij Dus als Joey een fietser zag, en daar achteraan ging, dan is het logische gevolg van die fietser: ik fiets zo snel mogelijk weg!! Joey kan alleen veel harder rennen dan jij kunt fietsen, en als je je niet omdraait om terug naar mij te fietsen, of in ieder geval stopt, dan hapte hij naar enkels. Als een fietser stopt en afstapt is er NIETS aan de hand, maar leg dat maar eens aan de bange en paniekerige fietsers uit die roepen dat je die rothond bij je moet houden. Joggers stoppen wel instinctief met rennen dus dat scheelde gelukkig een beetje (skaters en kinderen ook, kinderen gaan alleen wel keihard gillen). En als Joey wegliep dan hielp ook echt niets! Hij kon dan echt heel erg lang weg zijn, en kwam dan alleen even terug om te kijken of je er nog was: "ja je bent er nog! Mooi dan zie ik je zo weer" En weg was Joey weer. Met Joey heb ik altijd gehoorzaamheid gelopen, tot en met de GG1 (toen we daarvoor zakte zijn we gestopt). Rond de 9 maanden ging mijn vader met hem op frisbeecursus.

Frisbeeen als uitlaatklep
Het was een RAMP! Joey vond de frisbees geweldig, maar de andere honden die alle kanten op rennen nog vele malen leuker. Je had zijn volle aandacht tot je de frisbee had gegooid. Als hij eenmaal een frisbee had dan ging hij weer volledig in drijfmodus en was niet te vangen of af te leiden. Alles geprobeerd maar niets hielp. Hij is zelfs een keer "gepakt" door een hond die het dus niet pikte om achterna gezeten te worden. Dit resulteerde in een bloedende neus. Maar Joey leerde alleen maar bij die ene hond iets meer afstand te houden. Joey vangen was bijna onmogelijk, hij kwam redelijk in de buurt maar altijd op een meter of 2 afstand. Als je dan een stap naar voren deed, deed hij er een naar achter, deed je een stap naar achter dan bleef meneer gewoon staan. En als je wilde wachten tot hij terugkwam dan stond je dus ook echt UREN op het veld.

Hond gebroken?
Ik vraag mij soms af of ik Joey heb "gebroken"... Ik heb het drijven er namelijk 90% uit gekregen, maar dat is me echt niet gelukt met alleen de "positieve manier". Ik heb daarbij ook veel correcties (niet zo zeer fysiek) gebruikt naast het uitbundige belonen en afleiden. We zijn Joey aan een lange lijn uit gaan laten. Ik had een 20 meter lijn, maakte die aan een boom vast, en ging met Joey frisbeeen binnen die 20 meter. Dit werkte heel goed. Als Joey op iets anders wilde drijven kon ik hem corrigeren en weer bij me halen. Daarna gingen we dan enthousiast weer verder met de frisbee. De frisbee is zo het "ultime speeltje" geworden.
Er is een demoweekend geweest waarop we 3 dagen demo's hebben gegeven. Achteraf was dit voor Joey volgens mij te veel en ik zou dat niet meer doen met een jonge hond. We hebben 2 dagen demo's gegeven in de RAI (huisdieren dagen ofzo?) en 1 dag op de paardenmarkt, allemaal achter elkaar en met meerdere demo's per dag. Joey was nog een jonge hond en dit was natuurlijk slopend. In de RAI werden de demo's binnen een omheind stukje gegeven. Het was de bedoeling met meerdere honden op het veldje te kunnen staan. Hier heb ik het er grotendeels uit gekregen. Als Joey op de andere honden ging drijven werd hij daarin onderbroken (wat makkelijk ging omdat het een omheind veldje was en best krap), kreeg een strenge NEE! werd mee terug genomen naar ons "plekje" (daarbij werd hij dan bij de halsband vast gehouden) op het veldje en daar gingen we weer verder. Dit proces heeft zich die dagen een paar keer herhaald maar uiteindelijk bleef Joey bij mij en keek alleen af en toe naar de andere honden, om daarna zijn aandacht weer op mij te vestigen.
Zo heb ik het frisbeeën interessanter gekregen dan andere honden, en sinds dien ging het bij de frisbeecursus steeds beter.

Fietsers enzo
Aan de riem werd Joey gecorrigeerd als hij op fietsers dreef, kijken mocht meer niet. Als hij alleen keek of het negeerde dan kreeg hij een beloning (balletje of lekkers). Aan de riem was hij het vrij snel afgeleerd. Maar los... Hij ging nog steeds overal achteraan. 1 Keer heb ik hem een rotschop gegeven. Echt heel hard. Dat was een pure paniek reactie. Joey liep los (hij liep altijd los als we bijna thuis waren, we woonden op 20 meter van het park) en was al in de voortuin, er kwam een auto aangereden. De auto (een bestelbusje) kwam naar mij toe gereden en Joey stoof de tuin weer uit om naar de voorwielen te happen. Hij was daar in zo blind dat hij mij niet meer zag en vol tegen mij aanliep op het moment dat ik in paniek naar hem schopte. Ik ben toen ZO kwaad geworden. Al scheldend en tierend heb ik hem bij zijn nekvel/halsband mee naar huis gesleept (mijn hart nog ergens in mijn keel en tranen in mijn ogen). En in de voortuin (die overigens goed afgesloten was speciaal voor de hond) heb ik hem achtergelaten. Sinds dien heeft Joey NOOIT MEER naar auto's omgekeken. Hij is ook niet bang van auto's of van mij geworden.
Beetje het zelfde verhaal met fietsers. Mijn vader was met Joey buiten en Joey rende achter een fietser aan. Mijn moeder was op dat zelfde moment met ons oudje een rondje aan het lopen met die goede kennis waar Joey door de weeks wel eens verbleef. De bange fietser zoefde langs mijn moeder en zij gaf een brul naar Joey. Daar is hij van geschrokken en sinds dien is hij meer onder controle met fietsers en al het andere dag beweegt. Waar ik daarvoor al mee bezig was is Joey op mij laten drijven in plaats van de fietsers. Dat hielp ook wel een beetje. Als hij dan in de verte een fietser zag maar nog niet weggestoven was rende ik keihard de andere kant op, ging in rondjes rennen en dan liep Joey als een soort longeerpaard om mij heen. Zo kon ik hem in ieder geval bij me houden.
De postbode is wel nog lastig, Joey zat veel in de voortuin (brievenbus buiten de schutting, het was een lage schutting) en er was 1 postbode die als de dood is voor honden. Joey heeft de neiging om mensen de laten schrikken (vind hij leuk, de rotzak). Hij ligt dan uit zicht, vlak onder de schutting, bij de brievenbus, en als hij de postbode hoort dan springt hij tegen de schutting aan en blaft luid naar haar. Er waren ook postbodes die dan zeiden: "acht beest doe toch normaal!" Dan was er geen lol aan voor Joey.
Achter vogels ging hij alleen nog aan als dat van mij mocht. Dat heb ik als volgt gedaan: aan de riem, bewust langs de eendjes lopen. Stilstaan en dan "ja" of "nee". Als ik hij een ja kreeg mocht hij los en achter de eendjes aan, een 'nee' betekende gewoon doorlopen. Uiteindelijk werkte dat ook als hij los liep. Nu verstijft hij als hij eenden en reigers ziet, en als hij dan "ga maar" krijgt jaagt hij ze het water in, krijgt hij "nee" dan doet hij dat niet (9 van de 10 keer natuurlijk he)
Uiteindelijk
Heb ik nu een hele lieve, stabiele, slimme, zelfstandige, gehoorzame border collie. Hij drijft alleen nog op andere honden als we aan het wandelen zijn (dan mag het), dan loopt hij helemaal vooraan, houdt iedereen in de gaten en rent veel om de rest heen. Hij is soms nog wat eenkennig (of hij heeft gewoon mensen kennis) maar dat vind ik niet erg. Hij drijft niet op fietsers, joggers, skaters, scooters, brommers, motors of auto's meer. Sterker nog hij kijkt niet eens meer naar ze. Hij is zelf verzekerd, super goed met andere honden, kan samen leven met katten en konijnen (hij was gek op onze konijnen, hij ging dan buiten bij ze liggen zonder dat echt op ze ging drijven. Hij hield alleen een oogje in het zeil). Luistert goed, komt altijd als je fluit, is in huis heerlijk rustig en ligt graag naast je op de bank.
En toch
Zit het me niet helemaal lekker. Ik heb het gevoel dat "mijn aanpak" alleen gewerkt heeft omdat Joey zo sterk in zijn schoenen staat. Maar stel dat hij wat minder zelfverzekerd was geweest, dan had ik denk ik mijn hond verziekt... Ik hoef zo iets bijvoorbeeld echt niet bij Yuna te doen (mijn teefje uit 2010), zij zoekt steun bij mij en is minder zelfverzekerd. Haar had ik dan verziekt.

Suzanne,
Ik zou niet zo aan jezelf twijfelen. Je hebt Joey eerst op de zachte manier aangepakt. Maar dat werkte niet.
Hoewel niet altijd alles gaat zoals je zou willen heb je wel een evenwichtige Joey nu.
Zoals ik je topic lees en andere topics van je, ben je erg begaan met je honden.
Vandaar denk ik dat je goed gehandeld hebt en Yuna echt niet zo zal behandelen, wanneer dit niet nodig is.

Iedere hond is anders en vraagt een andere aanpak. Ik heb ook dingen bij de ene hond gedaan die ik bij een andere niet had moeten proberen. Ik kan me voorstellen dat een naar gevoel gaf dat je Joey zo hebt gecorrigeerd toen hij achter de bus aanging. Waarschijnlijk niet bewust, in een reflex. Als je daarmee voorkomen hebt dat hij achter auto's aan ging, dan heb je mogelijk zijn leven gered.
Weet je, ik vind het heel goed dat je hem een uitlaapklep geeft voor zijn drijflust, met de eendjes, tijdens de wandelingen ed. En verder doet jouw verhaal mij erg denken aan 'A dog year' van John Katz. Als ik jou was zou ik dat eens lezen.
De aangeborend instincten van een hond, die soms heel sterk aanwezig zijn zodat het bijna obsessief wordt, zijn denk ik heel moeilijk om te buigen. Dat dat niet altijd positief lukt, datis denk ik wel zo. Spot's jaaglust en trekken daardoor aan de lijn is extreem. Daar kom ik ook echt niet doorheen met brokjes en balletjes. Daar gebruik ik ook correcties aan de lijn en zachte dwang bij. Chenak's jatten van eten (zelfbelonend gedrag) was ook echt niet positief weg te trainen. Het enige wat werkte als hij zijn neus in je bord stak was daar een tik op geven. Juist sterke honden zijn soms erg moeilijk er vanaf te brengen hun eigen keuzes te volgen. Deels moet je dat accepteren (denk ik dan) maar als je hond zich daardoor in gevaar brengt, wat moet je dan anders als soms een extreme keuze maken?
Mireille

Je hebt het goed gedaan, er zijn dingen gebeurd en je hebt een enorme puberende hond gehad.
Mijn man naast me zegt, ze moet boeken gaan lezen, heel veel boeken.
Maar ja, dat helpt hem om de hond beter te begrijpen. Kennis vezamelen is wel belangrijk denk ik, via boeken, forums of cursus. Dat kun je ook blijven met oudere honden. 
Het zorgt ervoor dat je op ern leuke manier met je hond blijft werken.

In ieder geval veel succes met de rothond die toch een lieverdje werd.

Ik ben het met de vorige reacties eens, je hebt het goed gedaan.Een correctie op het juiste moment is goud waard, dat blijkt nu ook wel.
En ik denk ook dat je uiteindelijk zijn leven hebt gered hiermee.
Het klinkt alsof je een hele, hele, hele erge puber in huis hebt gehad.

Ik zou er niet teveel aan twijfelen, in mijn ogen heb je de goede aanpak gekozen voor jouw hond.

ik denk dat je het op zich prima hebt gedaan, misschien niet helemaal perfect, maar dat is nog nooit iemand gelukt er zijn altijd wel dingen die je misschien net anders of beter had kunnen doen.

het is waarschijnlijk niet aan te raden als algemene opvoedmethode, je zegt ook dat je het bij Yuna niet zo zou moeten doen, maar Yuna reageert waarschijnlijk ook beter op zachtere correcties. zo is elke hond anders.

het klinkt alsof je ondertussen een goed opgevoedde hond hebt, die niet angstig rondloopt, en gewoon gek op jou is. dan heb je het toch prima gedaan?
tegenwoordig is het allemaal positief opvoeden, en daar ben ik ook zeker voor, maar een flinke correctie als het echt nodig is moet je ook kunnen geven. als je dat goed op het juiste moment doet, is dat helemaal niet schadelijk voor de hond, een hond (en mens) vindt het fijn om duidelijke regels te hebben, die moet je dus ook hanteren, en ook zorgen dat er consequenties aanzitten als ze zich er niet aan houden. en na de correctie gewoon weer positief verder.

Je hebt het vast niet perfect gedaan en vele fouten gemaakt, maar wie doet dat niet. Ik vind het heel goed dat je alles op een rij gezet hebt en erover nadenkt hoe het allemaal verlopen is, daar kan je alleen maar van leren.

Ik ben zelf voor het voorkomen dat een hond in situaties komt waarbij je als mens moet gaan corrigeren, dus proberen de hond niet de fout in te laten gaan, zodat je ook niet hoeft te corrigeren, dat maakt het opvoeden al heel wat relaxter al heb je daarbij wel een heleboel creativiteit en inlevingsvermogen voor nodig.'

Bedankt voor alle reacties!

Ik ben eigenlijk vooral door HP gaan twijfelen. Hier wordt zo enorm gehamerd op het positief opvoeden, geen correcties enz. En ik denk dan: nou mijn honden krijgen echt wel af en toe en correctie, en met name dan Joey toen hij jong was. En in mijn ogen zijn alle correcties die mijn honden gehad hebben ook echt nodig geweest.

Joey is goed uitgegroeid tot een geweldige hond, en mensen die hem niet als jonge hond hebben gekend vinden de verhalen maar moeilijk te geloven. Hij is van alle 3 mijn borders de meest stabiele wanneer het gaat om zijn gedrag in het algemeen. Maar ik heb daar keihard voor moeten knokken.

Yuna heeft aan een stemcorrectie al genoeg. Die zit heel anders in elkaar en heeft bijna nooit een correctie gehad. Zij heeft ze gewoon niet nodig.

Ik vraag mij dus soms af of je alles wel kunt voorkomen. Ik geloof niet dat ik had kunnen voorkomen dat Joey zo zou gaan puberen. En om te voorkomen dat hij achter "alles wat beweegt" aan gaat zou ik hem in een omheind stuk hebben moeten stoppen of altijd aangelijnd uitlaten. Ik ben van mening dat een border collie altijd maar aangelijnd laten niet te doen is. Zeker door Joey vind ik soms dat mensen erg makkelijk zijn bij het nemen van een border, ze kunnen echt hels zijn!



Die heb ik gelezen, vlak voordat of net nadat we Joey hadden opgehaald En je kunt hem daar inderdaad mee vergelijken, alleen was Joey geen herplaatser.

Ik ben een paar keer met de Joey samen met iemand anders naar de schapen gegaan. De persoon die mee ging en ik hadden allebei een border collie reu. Wat mij toen heel erg opviel is dat de instructrice zei: Joey accepteert jou bijna blindelings als baas. Ik deed toen stiekem in mijn hoofd een vreugde dansje. En zo zie ik het ook met Joey hij heeft echt moeten "accepteren" dat er iemand de baas over hem is in sommige situaties. Terwijl Yuna en Lennon (mijn andere twee borders) dat gewoon als vanzelfsprekend zien.

Even een mooi voorbeeld van hoe "zelfstandig" Joey is:


Wij liggen allemaal bij elkaar op het strand en Joey ligt zo'n 30 tot 50 meter verder. Hij ligt daar dan prima op zijn gemak de boel in de gaten te houden. Hij is toen nog terug gekomen om de bal te halen en heeft die voor de voeten van een willekeurig iemand neergelegd: "Gooien graag, nu!" Hoewel hij mij wel redelijk in de gaten houdt heeft hij me dus absoluut niet nodig. Joey voelt zich 100% op zijn gemak, hoe ver hij ook van me vandaan is. De laatste jaren komt hij trouwens braaf terug als ik roep, of als ik even tot halverwege loop en dan roep. Vandaar dat hij van mij ook zo ver mag. Maar ik denk dat Joey gewoon erg "sterk" van zichzelf is, en geen steun en zekerheid van een mens of baasje nodig heeft.

Je hebt een lieve, stabiele en gehoorzame hond omdat je hem gecorrigeerd hebt bij ongewenst gedrag en soms is dat gedrag niet altijd te voorkomen. Ik heb cursus gedaan bij een hondenschool waar juist gezegd werd dat bij ongewenst gedrag van je hond je moet ingrijpen (volgens de HS wordt dat te weinig gedaan door baasjes met alle gevolgen van dien), dus ik kijk er anders tegen aan. Hier op HP staat veel nuttige informatie over opvoeding maar sommige dingen neem ik met een korreltje zout. Oh ja, laatst vertelde de instructrice van de hondenschool dat haar hond (een Duitse herderteef uit Polen die ze net hadden geadopteerd) bij het los lopen achter de eenden aanging, de vijver in sprong en niet meer wilde terug komen. Ze heeft haar aan haar nekvel uit de vijver gesleept en door elkaar geschud. Misschien niet de manier zoals wij het zouden doen, maar daarna heeft ze het nooit meer gedaan.
Wat jouw aanpak betreft, ik zou er zelf niet zoveel bij stil staan wat er mis is gegaan, je hebt nu toch een prettige lieve hond waarmee je overal mee kan wandelen .

Ik vraag mij dus soms af of je alles wel kunt voorkomen. Ik geloof niet dat ik had kunnen voorkomen dat Joey zo zou gaan puberen. En om te voorkomen dat hij achter "alles wat beweegt" aan gaat zou ik hem in een omheind stuk hebben moeten stoppen of altijd aangelijnd uitlaten. Ik ben van mening dat een border collie altijd maar aangelijnd laten niet te doen is. Zeker door Joey vind ik soms dat mensen erg makkelijk zijn bij het nemen van een border, ze kunnen echt hels zijn!
Helemaal alles voorkomen kan je denk ik niet, maar zoveel mogelijk de hond leren kennen en lezen, dat je op een gegeven moment "weet" wat de tricky points zijn en je die dus voor moet zijn.
Bij ons was het bijv. het uitvallen van Lola, ze deed dit ook naar mensen, en ik wilde dus koste wat koste voorkomen dat iemand gevaar zou lopen, ik kon geen risico's nemen en achteraf gaan corrigeren. Dat zou ook moeten met het jagen op fietsers en joggers, dat is teveel risico dat er een ongeluk gebeurd, dus voorkomen. Veiligheid gaat voor.
Verder als je eens iets niet hebt kunnen voorkomen, dan kan je volgens mij gewoon rustig de hond weghalen of wat er dan ook van toepassing is en dit goed in je hoofd opslaan zodat het de volgende keer niet meer gebeurd.

Een hond positief begeleiden zonder correcties betekend helemaal niet dat je je hond moet negeren als hij gedrag vertoont wat je niet wil, het vereist juist wat soepelheid en inzicht om een goede ontspannen manier te vinden dat je de hond niet in de fout laat komen.
Een hond heeft zo zijn eigen gedachten en ziet de dingen die hij om bepaalde redenen doet niet als een fout die gecorrigeerd moet worden. Het blijven natuurlijk honden die onze mensenregels niet automatisch weten of logisch vinden. Vaak worden correcties ook helemaal niet als correcties gezien, maar geinterpreteerd als onbegrijpelijk gedrag van het mens waar je afhankelik van bent. En onbegrip leidt dan weer tot frustratie wat de verhouding tussen mens en hond ook niet echt ten goede komt.

Op zich lijkt het me wel goed als een hond zich sterk en zelfverzekerd voelt trouwens, dat is eigenlijk ook mijn doel, dat mijn hond zich goed en zelfverzekerd voelt, en lekker in haar vel zit. Een hond die zich goed voelt is de beloning van al je goede zorgen die je investeerd.'

Wat ik eigenlijk niet goed begrijp aan heel het verhaal is waarom je zoveel energie en tijd hebt gestoken in het 'eruit krijgen' van een aangeboren talent, en waarom je diezelfde tijd en energie niet hebt gebruikt om dit talent net uit te bouwen, te verfijnen en er samen wat mee te doen.Mireille vergelijkt het met het inperken van een instinct (zoals bij haar honden jachtinstinct), maar ik zie het niet als een instinct, maar als een raseigenschap waar de hond net speciaal voor gefokt is. Het is z'n reden van bestaan, om het zo maar te zeggen. Net als bij sledehonden dit het trekken van de slee/step/kar is. Het is een diepgewortelde passie en vreugde van de hond, en hoe heerlijk is het voor de mens om dit samen met z'n hond te kunnen doen! Net zoals mushing niet zomaar 'trekken van de hond' is, is drijven van een collie niet zomaar 'najagen en happen'. Het is een heel kluwen van afspraken en regels, en samenwerking, en nadenken en inschatten. 
Ik zat tijdens het verhaal de hele tijd te denken: had je hem niet een ongelofelijk plezier gedaan (en jezelf) als dit talent zich net had mogen ontplooien. Frisbee is vast leuk, maar het vergt niet diezelfde intelligentie en samenwerking, en ja... sorry... ik bedoel dit niet als verwijt, maar gewoon wat ik in het verhaal lees... ik had iets van: wat jammer nou toch...

Ik had dacht eigenlijk hetzelfde maar heb niet gereageerd omdat ik absoluut niets weet over border collies. Mijn eerste gedacht toen ik dit las was:" wat jammer dat ze niet tegemoet gekomen is aan zijn behoefte" 

Was juist het schapen of ganzen drijven niet iets geweest om met hem te doen om zo aan zijn drijf behoefte te voldoen?

Maar ik denk da er honden zijn waar de behoefte wel erg extreem in zit. Trekken voor de slee is is in mijn ogen een vorm van samen op jacht gaan, vandaar dat ik het voorbeeld van Spot en de jachtpassie aanhaalde.

Ja, misschien was Joey wel beter op zijn plek geweest als hij full time schapenhond was geweest. Maar misschien was hij daarvoor ook wel te intens. Wat ik ervan begrijp (puur uit boeken, heb het ook niet uit ervaring) is dat BC ook moet leren het drijfinstinct te beheersen.

Mireille

Ik vind niet dat je iets fout hebt gedaan. Je geeft aan dat de positieve aanpak niet altijd werkte, dan vind ik dat je ook wel een vocale correctie mag geven. Ik zou alleen nooit Brody een trap geven uit paniek, ik zou eerder als een gek zijn gaan gillen (dan stopt hij namelijk echt wel...), hem hebben opgetild en vervolgens een hele lang time out hebben gegeven. Brody wil ook wel eens niet luisteren en loopt soms bijna de straat op, als we hem dan duidelijk roepen komt hij. Natuurlijk dan ook meteen belonen zodat hij weet dat het uiteindelijk wat goeds heeft gedaan. 


Niet iedere hond is hetzelfde en de een doet het beter met een wat vrijere oplossing en de andere heeft duidelijke regels nodig. Je geeft zelf een goed voorbeeld met jouw Yuna, die heeft een hele andere opvoeding nodig. 

Ik ben het alleen wel eens met Christel. Borders zijn toch gefokt om te drijven (?) en dan hadden jullie misschien beter kunnen gaan schapendrijven inplaats van frisbeeën, zo geef je hem toch nog iets vaker wat hij nodig heeft en hoef je hem niet andere honden of eenden te laten drijven.

Omdat dat niet kon. Ik was zelf 16, en dichtstbijzijnde schapen waar we terecht zouden kunnen stonden ergens in Zeeland. Mijn ouders wilden niet elke week helemaal naar Zeeland toe rijden. Ik heb ook niet het hele drijven er uit gehaald. Ik wilde het drijven bij auto's fietsers, joggers enz weg hebben. Ook al had hij wekelijks bij de schapen gelopen dan was hij nog steeds ook achter fietsers en dergelijken aan gegaan. Hij heeft trouwens wel met een maand of 7 een keer bij de schapen gelopen, en deed dat best goed. Die schaapsherder stond me alleen niet aan (die schopte de hond als hij trok aan de riem bijvoorbeeld, of gaf een mep met de riem. Een echte boer dus..)

Ik heb het afgelopen jaar wel geprobeerd om vaker met Joey naar de schapen te gaan maar het irritante is dat er niets in de buurt is, en hoewel ik wel een rijbewijs heb inmiddels (ben nu 21) heb ik geen auto. Uiteindelijk heb ik een paar keer een uur heen en een uur teruggereden naar iemand waar ik terecht kon met Joey, maar zij werd zelf ziek en achteraf vind ik haar trainingsmethode een beetje vaag. Het is trouwens niet zo dat Joey nu helemaal niet meer durft te drijven hoor. Het is alleen meer onder controle wanneer het nou wel en niet mag. Als we met een grote groep honden buiten lopen (denk dan aan minstens 7 border collies) dan drijft hij de gehele wandeling, maar luistert ook nog gewoon heel goed. Als hij bij de schapen loopt is hij nog steeds zijn zelfverzekerde zelf en is het niet zo dat hij niet meer durft.

Ik wil dus wel vaker met hem naar de schapen maar we hebben de mogelijkheid niet echt. Daarnaast moet het ook uitkomen met mijn school en werkrooster (werk kan ik soms wel verschuiven, gebeurd ook regelmatig voor de hondjes, maar school niet).

Gillen of schreeuwen werkte bij Joey niet. Als ik alleen had geschreeuwd was hij zo langs me heen gezoeft achter de auto aan. En optillen... Ik weet niet wat je daarmee bereikt? Als ik Joey elke keer op had moeten tillen als hij ergens achter aan was gegaan had ik me een ongeluk gesjouwd. Hij is dan wel geen super grote hond maar weegt wel rond de 20 kilo Mijn andere 2 borders hebben van begin af aan goed gereageerd op mijn stem, als ik tegen Lennon een zwaardere stem op zet met NEE! Als hij ergens op af stuift, dan gaat hij vol in de rem en komt vrolijk terug. Als ik toen der tijd zo iets tegen Joey riep kreeg ik nul reactie. Yuna heeft niet eens een zware stem nodig (krijgt ze dus ook nooit). En wat bedoel je met een time-out? Dat klinkt heel erg als iets wat je met kinderen doet....

Joey is trouwens wel ALTIJD beloond voor goed gedrag. Dus ook al duurde het 2 uur voordat hij terug kwam, hij is er altijd voor beloond.

Als mijn hond naar een auto rent (doet hij niet), dan zou ik waarschijnlijk zijn gillen van "BRODY NEEE, KOM HIER", hem hebben opgepakt want ik laat hem dan echt niet uit zichzelf naar huis lopen want die auto is nog niet weg en vervolgens een time out hebben gegeven. Met een time out bedoel ik gewoon een tijd lang geen aandacht, geen speeltjes, gewoon even geen leuke dingen. Ja dat optillen is toch wat makkelijker met een hond van rond de 5 kg toen hij nog niet zo heel goed luisterde. 

Brody heeft niet echt een zware stem nodig, zolang hij maar duidelijk en zelfverzekerd is. Weer iets wat per hond verschilt. 

Maar ja, zoals ik al eerder zei: Ik denk niet dat je iets fout hebt gedaan en zo te lezen ook niet echt schapen in de buurt voor schapendrijven.

Dat is net wat ik bedoel met 'drijven is niet zomaar najagen en happen'.Bij het aanleren van drijven gaat het net heel erg om beheersing, afwachten, inhouden, inschatten,...
Het gaat niet om 'achter schapen lopen'. Er zit veel techniek en intelligentie achter.  
Ik denk dat als een collie het echte 'drijven' krijgt aangeleerd, ie niet zomaar achter fietsers gaat rennen. Hij heeft net geleerd zich in te houden en te beheersen,... maar goed.
Ik begrijp dat je als jong meisje niet de mogelijkheden had om hier zelf mee aan de slag te gaan, en dat je voor een andere oplossing hebt gekozen.
Maar dat neemt niet weg dat ik het toch jammer vind dat er voor een bepaald soort werkhond wordt gekozen, en er dan wordt voorbijgegaan aan z'n oorsprong en z'n aard...

Christel ik denk niet dat alle Border Collies moeten schapendrijven. Het lijkt mij wel dat je echt een sport met een Border moet beoefenen voor zowel de fysieke als mentale bezigheid en dat is bij Joey frisbee geworden (als jullie dat nog doen). Ook is het nog maar de vraag hoeveel Border Collie eigenaren schapen in de buurt hebben die hun hond mag gaan drijven, ik weet dat wij genoeg plekken in de buurt hebben om agility, obedience, etc. te beoefenen maar ik zou niet weten waar ik kan gaan schapendrijven. Het lijkt mij ook sterk dat elke Husky eigenaar een slee heeft...

Misschien was het wel een beter uilaatklep geweest voor Joey, maar zo te lezen gaat het nu goed met hem.

Ik ben eigenlijk vooral door HP gaan twijfelen. Hier wordt zo enorm gehamerd op het positief opvoeden, geen correcties enz. En ik denk dan: nou mijn honden krijgen echt wel af en toe en correctie, en met name dan Joey toen hij jong was. En in mijn ogen zijn alle correcties die mijn honden gehad hebben ook echt nodig geweest.

Niet twijfelen hoor! Ik ben hier pas kort en zeker een voorstander van het opvoeden op een zo hondsvriendelijk mogenlijke manier dat houdt in mijn ogen echter niet weg dat een correctie in bepaalde omstandigheden op zijn plaats is. Persoonlijk ga ik fysieke correcties uit de weg maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat het er bij sommigen soms toch van komt, zoals in jouw voorbeeld.
Mijn inmiddels overleden eertse hond heeft zo ook van mijn man een soortgelijke correctie gehad. Ik was daar toen alles behalve blij mee en we hebben er flink woorden over gehad. (Toen hij het mij vertelde bij terugkeer vd wandeling had ik heeeeeeel erg de neiging om hem een 'correctie' te geven!) Maar achteraf gezien was ik er toch tevreden mee. Wij woonden nl. op Kreta waar helaas bij tijd en wijle vlees voorzien van gif uitgelegd wordt door hondenhaters die zo het zwerfhonden probleem denken op te lossen. Zo heeft Sasha dus ook een fikse opdonder gehad toen hij dacht van een op de straat liggend koteletje te kunnen genieten. Hadden we het hem anders kunnen leren?...jazeker! Was er op dat moment tijd voor?...absoluut niet! Heeft de relatie tussen mijn man en Sasha eronder geleden? Nee. Helemaal niet. Sasha heeft nooit meer naar eten omgekeken tenzij het in zijn bak lag of wij het hem aanboden. Zelfs bij aanbod van een koekje door derden werd er eerst voor goedkeuring naar ons gekeken alvorens hij het aannam. Daar is geen (clicker) training aan te pas gekomen.

Ik ken je gevoel, mijn reu die we kregen toen ik 13 was had ook bepaalde problemen en voor ons was het de eerste hond. Ik ben er uiteindelijk mee naar een hondenclub gegaan en ook onder begeleiding van hen heb ik bijna alles eruit gekregen... De mensen die mij begeleidde waren wel van de oude stempel (slipketting, wel met voer) en ik wist toen niet beter. Het heeft wel gewerkt en ik kan me bijna geen gehoorzamere hond voorstellen die alles en iedereen negeert, maar met mijn pup heb ik heel veel anders gedaan. Ik heb haar nog nooit fysiek gecorrigeerd of op haar rug gelegd etc. Zij zou het denk ik ook niet trekken, ze is zo gevoelig. Alhoewel ik dingen anders had willen doen als ik bij Devil er nu op terug kijk, kan ik niet zeggen dat hij er een slechtere hond van is geworden.

Ik vind dat je best mag corrigeren als de hond je goed kent. Waarom niet? Mensen die je goed kent kun je toch ook corrigeren zonder dat de band er slechter van word?

Kijk, als je gaat corrigeren terwijl de hond je niet kent of niet vertrouwt dan kom je bedreigend over, maar als die je goed kent en niet bang voor jou is, dan kan een correctie toch geen kwaad? Probleem is vaak dat mensen gaan corrigeren terwijl de hond hen helemaal nog niet vertrouwt, dan krijg je teveel stress voor een hond.

Maar verder? gewoon opkomen voor je eigen grenzen en zeker als dat ook nog goed is voor de veiligheid van je hond.

Ik ken Joey niet,maar ik vind de foro op het strand wel tekenend. Chenak was een super zelfverzekerde hond. Ook de enige die ik kende waarbij clckertrainen niet lukte. Als ik nl de criteria ophoogde, ging hij mee aan zitten kijken, begon vervolgens een heel verhaal tegen me (ik eis mijn brokje) en vervolgens hij er mee op. tja, als een hond met zijn rug naar je toe gaat liggen, ben je wel uitgepraat...
Ik denk dat het met hele zelfstandige en zelfverzekerde honden moeilijker trainen is.
Mireille

Ja dat klinkt redelijk bekend. Joey doet alles PERFECT voor een duidelijke beloning (speeltje of lekkers). Maar op de gehoorzaamheid examens, (geen lekkers of speeltjes) keek hij me schaapachtig aan: ja en wat krijg ik daar voor terug dan? Motivatie zakt meteen naar nul. Ik heb geprobeerd om het uit te breiden door meer oefeningen te doen maar het lijkt wel of Joey doorhad wanneer het examen was en hij dus echt NIKS kreeg. Ben toen maar gestopt met gehoorzaamheid, hij vond het niet leuk meer en dan is voor mij ook de lol er af.

Joey frisbeet trouwens (helaas) al een tijd niet meer. We zaten net in de hoogste klasse toen hij slecht ging lopen. Na veel kwakkelen met rust, opbouwen, toch maar weer rust zijn we naar de osteopaat gegaan; aangegeven dat het probleem waarschijnlijk links voor zat. De osteopaat (Tevens ook dierenarts trouwens) gaf aan dat er inderdaad iets niet goed dat dus raadde aan foto's te laten maken.

Dat heb ik laten doen: niets op te zien. Na heel veel voelen blijkt dat er een inimini spiertje is dat snel ontstoken raakt (dierenarts noemde het een soort chronische ontsteking). Advies: fysio. Dit heb ik niet gedaan, met als hoofdrede dat het klauwen met geld kost en ik dat gewoon niet heb (en mijn ouders na hun scheiding ook niet). Wel heb ik al Joey zijn bewegingen aangepast. Dit houdt in: geen scherpe draaien en geen sprongen. Hij loopt dus heel veel zelf vrij rond buiten maar zonder bal, frisbee, stok enz. Dat kan (gelukkig) prima omdat hij uit zichzelf dus zo drijft en daarmee zijn ei kwijt kan Verder probeer ik dus om vaker naar de schapen te gaan (omdat dat niet zo zwaar belastend is), maar dat gaat niet altijd even makkelijk.

Al met al loopt Joey nu al heel lang weer goed en ik wil als ik terug ben van mijn stage weer langs de Osteopaat. Aan Joey zijn lopen zie je NIETS, hij loopt super en heeft (naar mijn weten) geen last , maar mocht het nou nog niet helemaal goed zitten dan ga ik toch fysio doen (gaat dan van mijn studielening af)

Joey is nu 6 (wordt in mei 7), is super relaxt, heel rustig in huis. Hypert NOOIT. Nee das niet waar, hij hypert wel een beetje als hij aan de zijlijn toekijkt terwijl andere honden aan het werk zijn. Verder hypert hij nooit, kan goed met mensen, honden, katten, konijnen, fietsers (hij vind naast de fiets lopen GEWELDIG, dat doen we dus ook vaak), skaters (met skates meelopen is ook super leuk), brommers, auto's enz.

Ik ben wel heel blij met jullie reacties hoor. Ik was echt een beetje gaan twijfelen, maar inmiddels zijn de twijfels wel weer weg. Uiteraard als ik ooit een 2e Joey krijg zorg ik dat die naar de schapen kan. Maar de komende 3 jaar geen pupje meer. En de eerst volgende pup die er bij komt is er eentje van mijn Yuna

Je kan alleen pas bij de schaapsherders terecht als je hond minstens een jaar oud is. Voor die tijd mag je niet intensief bij de schapen trainen, alleen een paar keer snuffelen.